Zaburzenia lękowe

Zaburzenia lękowe są najbardziej powszechnymi problemami zdrowia psychicznego. Obecnie uważa się, że są one spowodowane czynnikami biologicznymi (uwarunkowania genetyczne), indywidualnymi warunkami osobowymi jednostki (osobowość) oraz warunkami środowiskowymi (w tym socjalno-bytowymi).

Zaburzenia lękowe to przedłużające się stany niepokoju i napięcia, które pojawiają się bez rzeczywistych (realnych) przyczyn. Tego typu emocje wpływają negatywnie na nasze codzienne funkcjonowanie. W niektórych przypadkach, przy dużym nasileniu, mogą zupełnie sparaliżować życie osoby dotkniętej silnym lękiem. Zaburzenia lękowe bezwzględnie powinny być diagnozowane, a następnie leczone. Lekceważenie ich prowadzi do poważnych negatywnych konsekwencji zdrowotnych, włącznie z chorobami psychicznymi i silnymi konfliktami społecznymi. Zaburzenia lękowe mają ogromny wpływ nie tylko na nasze zachowanie i myślenie. Przede wszystkim wpływają na przeżywane przez nas stany emocjonalne i w konsekwencji zdrowie psychofizyczne.

Charakterystyczne objawy zaburzeń lękowych

• fobie – lęk przed sytuacjami, postaciami, przedmiotami ocenianymi przez daną osobę jako niebezpieczne

• ataki paniki z agorafobią lub bez – nagłe doznanie uczucia ogromnego przerażenia, towarzyszą temu stanowi objawy fizyczne, takie jak: palpitacje serca, spłycenie oddechu, zawroty głowy, dolegliwości w okolicach klatki piersiowej lub brzucha

• agorafobia – lęk przed przestrzeniami

• lęk uogólniony – stale (dłużej niż pół roku) towarzyszące nam napięcie i niepokój, którego nie jesteśmy w stanie opanować;

• lęk przeżywany jest w sferze emocji, myśli, ciała i zachowania

• zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (OCD) – towarzyszą im stale nawracające niechciane myśli i zachowania, których osoba dotknięta nie jest w stanie kontrolować

• pourazowe zaburzenia stresowe (PTSD) – dotyczą ludzi po dramatycznych przeżyciach, związanych z sytuacjami bezpośredniego zagrożenia życia oraz w sytuacjach doświadczenia poważnych obrażeń fizycznych.

Jak wygląda terapia lęku?

Celem terapii lęku jest uzyskanie kompetencji w indywidualnym radzeniu sobie z lękiem uogólnionym, napadami paniki oraz fobiami. Chodzi o kontrolę emocji lękowych w codziennych sytuacjach, które wcześniej je generowały. Wszyscy pacjenci z rozpoznaniem zaburzeń lękowych są konsultowani przez lekarza psychiatrę, z którym współpracujemy. 

W postępowaniu terapeutycznym wykorzystujemy:

Biofeedback

Bierzemy przede wszystkim pod uwagę objawy przeżywanego lęku. W przypadkach w których towarzyszy mu silna komponenta wegetatywna np. pocenie się, napięcie mięśniowe, przyspieszony oddech itp. zalecamy treningi Biofeedback z czujnikami psychofizjologicznymi (oddech, tętno, napięcie mięśniowe).

Natomiast w rozpoznaniu głębokiej traumy lękowej np. w zespole PTSD, stosujemy głęboką relaksację z odpowiednio podawaną sugestią.